Tom zijn UP! Verkocht!

[JCC]

Dat wordt een fijne trip, fijne vakantie gewenst en geniet ervan.

En denk er aan, hoe rustiger je rijdt hoe beter de airco werkt.

Dat heb ik nog nooit gehoord! Hoe moet ik dat zien? Tell me more!!!!!

Nouw bijvoorbeeld een aygo met de airco aan wordt de aygo heel traag van.

En bij de UP valt dat wel mee.
Als je met up optrekt met de airco aan, gaat de airco een standje terug. Zodat het vermogen op de wielen blijft. En de auto niet slomer wordt.
Als je dan bijvoorbeeld het gas los laat hoor je na zo'n 2 seconden de ventilator ook weer wat harder blazen.
Tenminste dat is mijn ervaring met het warme weer vorige week.

Dus als je het in de auto warm vindt kun je beter een tijdje 100 rijden dan 160. Al zal dat voor jouw lastig zijn

[Tom Westendorp]

Dat wordt een fijne trip, fijne vakantie gewenst en geniet ervan.

En denk er aan, hoe rustiger je rijdt hoe beter de airco werkt.

Dat heb ik nog nooit gehoord! Hoe moet ik dat zien? Tell me more!!!!!

Nouw bijvoorbeeld een aygo met de airco aan wordt de aygo heel traag van.

En bij de UP valt dat wel mee.
Als je met up optrekt met de airco aan, gaat de airco een standje terug. Zodat het vermogen op de wielen blijft. En de auto niet slomer wordt.
Als je dan bijvoorbeeld het gas los laat hoor je na zo'n 2 seconden de ventilator ook weer wat harder blazen.
Tenminste dat is mijn ervaring met het warme weer vorige week.

Dus als je het in de auto warm vindt kun je beter een tijdje 100 rijden dan 160. Al zal dat voor jouw lastig zijn

En zo leert de mens nog iedere dag. Ik ga het zeker in mijn achterhoofd houden! Thanks!!!

[GunSpeed]

Fijne trip & keep it safe!!

[Tom Westendorp]

Zo! de kop is er af! Wij zitten net iets onder Wurzburg in Marktstad. De auto heeft het voortreffelijk gedaan en heeft zelfs even 187 gps kilometers laten zien, bergaf en wind in de rug. Op dit moment zitten we in het op één na oudste hotel van Bayern. Schitterend! Net een museum. Morgen volgen meer updates en foto's!

Meest opvallende na de eerste etappe? Het verbruik! Nog geen tank op ongeveer 450 kilometer!

[pkfreak]

Klinkt goed!!!
We volgen.

[Tom Westendorp]

Dag 2. Marktstadt naar Bologna

Vandaag was de dag waarop we de meeste vrees hadden voor files. Niet geheel onterecht zoals later zal blijken.

Vanmorgen werden we in het hotel hartelijk ontvangen met een echt Duits ontbijt. Kaiser Brotchen, Roher schinken und Remoulade ohne ende. Klinkt niet typisch Duits zegt u? Snap ik, maar als je de hoeveelheid zag dan past het toch wel aardig in het plaatje. Nadat de inwoners van Bayern de meeste vooroordelen maar direct aan de voordeur bevestigd hadden (wir sprechen Bayerisch mit ein Deutschen accent), werd het tijd om van de typische gastvrijheid gebruik te maken. Top ontbijt! Alles voor elkaar.

Om acht uur zaten we dus fris en fruitig in de auto. Het doel was om via de Fernpass richting de Brenner te rijden, nadat we een klein stukje verkeerd hadden gereden is dat goed gelukt. Wat een schitterende route is het toch ook, die Fernpass. Helaas hadden we vandaag wel dik twee uur file om de Fernpass over te komen. Rond één uur was het dus nog niet zo ver. Wat doe je dan? Dan zoek je een plek om te lunchen. Rasthoff Furstenpass. Dat is een aanrader. De uitbater is een onooglijk mannetje van Russische afkomst die bij elke klant het idee heeft dat hij of zij al weken niet heeft gegeten. Een Schnitzel mit pommes resulteerde dus in een gemiddelde aardappel-jaaroogst en een deurmat die in een gemiddeld beursgebouw niet zou misstaan (foto's volgen). Vol goede moed dus maar begonnen om het bord leeg te krijgen. Nadat onze dappere poging strandde bij een bord dat nog steeds halfvol was, hebben we maar besloten het op te geven. De uitbater kwam maar even poolshoogte nemen, of het niet gesmaakt had? Het was heerlijk maar echt te veel! Meine kinder essen das, was het antwoord. Direct daarna stond onze nieuwe vriend voor het leven klaar met een doggybag, met buitentemperaturen die de 30 graden ver overstijgen leek ons dat niet zo'n best plan. Hij vond het maar raar. Toen ik ging betalen werd me nog een keer gevraagd of het wel gesmaakt had en was hij haast beledigd toen hij zag wat we hadden laten liggen. Gelukkig was het niets dat een dikke fooi niet oplost.

De files richting de Fernpass losten ook steeds meer op en eindelijk konden we een beetje opschieten. Rond het Gardameer nog wat drukte gehad maar na een enerverende rit van elf uur dan toch aangekomen op de plek van bestemming.

De up! is wederom een fenomenale reisauto gebleken. Door er voor te zorgen dat hij in de schaduw stond tijdens de pauzes, of hem gewoon te laten lopen met de airco vol aan was het de hele dag goed vol te houden. Door het lage tempo en de vele 100-wegen hebben we over de tweede tank een gemiddeld verbruik van 1 op 16.4 gerealiseerd. Morgen maar weer even volgooien en kijken wat het verbruik over de tweede tank van de dag was. De up! verbruikt ook geen druppel olie en brult het uit, zelfs bij 35 graden. Maar dat kan ook iets met het luchtfilter te maken hebben.

Morgen naar Tarente! Zodra de Wifi beter is zal ik foto's en filmpjes uploaden.

[Vinniepilon]

Leuk verhaal, geniet ervan!! En niet teveel eten anders pas je straks niet meer in de Up!

[Tom Westendorp]

Nu in tarente! Verslag volgt!

[Tom Westendorp]

Dag 3. Bologna naar Tarente.

Vandaag stond de route van Bologna naar Tarente op het programma. Een route die ons, op de kaart althans, veelvuldig langs de zee zou leiden. De route was zo'n 780 kilometer lang.

De dag begon met een verrassende manier van bewegwijzering die alleen Italianen kunnen bedenken. Rijd je op een hoofdstraat midden in Bologna, moet je ineens een klein steegje in, twee rotondes over en voor je het weet sta je bij de tolpoortjes voor de snelweg. Heel bijzonder.

Tot aan Rimini hadden we nog best wat vertraging. Dit bood mooi de gelegenheid om de Italiaanse verkeersregels eens wat beter te leren kennen. Onnodig links rijden bestaat niet, je kunt er namelijk altijd rechts voorbij. Bij file wordt de vluchtstrook een soort van startbaan waarop motorrijders proberen door de geluidsbarriere te beuken. Zijn de middelste en rechterrijbaan bezet? Dan kun je toeteren, seinen of je knipperlicht aandoen om je medeweggebruiker er op te wijzen dat hij aan de kant moet. Daarnaast is het opvallend dat bijna niemand meer veel te hard rijdt. Waar vroeger kruissnelheden van meer dan 160 km/u vrij gebruikelijk waren is dat vandaag de dag niet meer aan de orde.

Na Rimini begon de route pas mooi te worden. De Adriatische zee kwam veelvuldig in beeld samen met pittoreske Italiaanse dorpjes. De snelweg had mooie bochten en een enkele keer werd je geadviseerd deze met minder dan 130 kilometer per uur te nemen, dat bleek dan niet voor niets.

Bij Bari reden we het binnenland in, toen werd het echt warm. Waar de temperaturen eigenlijk de hele dag tussen de 30 en 34 graden zweefden, liepen ze nu snel op naar 38.5 graad. Dat was in de auto ook wel te merken, van de 75 paarden die normaliter onder het kapje huizen, lagen er nu een paar aan de beademing. De airco vond het bij deze temperaturen ook niet geweldig om de binnenkant van de auto terug te koelen naar behaaglijke temperaturen dus werden het net niet behaaglijke temperaturen.

Gelukkig werd het dichter bij de kust weer aangenamer en werd het ook iets minder warm met 34 graden. Tegen half vijf kwamen we aan in Tarente. Het Mercure hotel had nog een kamer vrij. Na een frisse duik in het zwembad zijn we de binnenstad gaan verkennen en hebben we lekker gegeten.

Bij 135 gps kilometers en de airco volle bak aan loopt de up! een keurige 1 op 14. Wel moet je met de warmte buiten sneller terugschakelen omdat je merkt dat de motor fut mist in heuvelachtig gebied. Morgen staat het laatste stuk van de reis op het programma. Tarente naar San Nicola l'arena.

Tot morgen!

[Tom Westendorp]

Nu op de boot. De trip heeft inmiddels wel een voorruit gekost.

[Tom Westendorp]

Dag 4 en 5. Tarente naar San Nicola l'arena en op Sicilië zelf.

We zijn gearriveerd! De absolute Champions Leaque wat verkeer betreft! Maar het ging niet zonder slag of stoot.

Gistermorgen stond de rit van Tarente naar onze eindbestemming, San Nicola l'arena op het programma. Op de kaart leek het niet meer dan een simpel stukje snelweg, b-weg en snelweg naar de boot om vervolgens op Sicilië de snelweg te vervolgen. Dat bleek toch even anders te gaan.

Omdat we geen ontbijt bij de hotelovernachting hadden zijn we maar gestopt bij een tankstation om in typische Italiaanse stijl te ontbijten. Het ontbijt zag er meer uit als een opengesneden pizza die vervolgens volgegooid was met ham en mozzarella, er zijn slechtere manieren om de dag te beginnen.

Het eerste stuk snelweg was wel echt een opwarmertje voor de rest van de dag. Je hoort mensen altijd zeggen dat de wegen slecht zijn in zuid-Italie. Nou ik kan u melden dat daar geen woord aan gelogen is. De gaten in de weg zijn groot genoeg om een hele up! in kwijt te raken en de hobbels zijn hoog genoeg om los van de grond te komen (ik ben er vrij zeker van dat we één keer alle vier de wielen van de grond hebben gehad). Het ST-onderstel onder mijn up! maakte dus overuren, daarbij het comfort aan boord niet vergetende.

Een nadeel van die gaten in de weg is dat er nog wel eens wat losse stukjes asfalt in willen blijven liggen. Wat er vervolgens in resulteert dat zo'n stuk wel eens opgeworpen wordt door een auto voor je, wat er vervolgens weer voor zorgt dat een steen ter grote van een kleine rots de voorruit torpedeert en daarbij een ster achterlaat die waarschijnlijk qua diameter niet onderdoet voor de zon. Ik denk niet dat er genoeg HPX3-hars in de wereld is om dit sterretje te dichten. Een korte tweet naar Interpolis zorgde ervoor dat we kunnen bellen wanneer de hele voorruit het opgeeft (hulde voor de snelle reactie). Inmiddels is de ster twee kanten op doorgescheurd maar is de ruit verder nog goed bruikbaar. Ik laat het dus maar even zo.

Hoe verder je naar het zuiden rijdt des te slechter worden de wegen. De bewegwijzering wordt ook steeds aparter. Op slechte stukken asfalt mag je 130 en op de paar stukken waar het asfalt in goede staat is mag je niet harder dan 80, only in Italy.

Eenmaal aangekomen in Villa San Giovanni wijst het zichzelf om bij de boot te komen. De TomTom kent de precieze procedure evenals de Maps & More van de up!. Retourtje kopen en borden volgen en voor je het weet sta je te wachten om toegelaten te worden tot een Nederlandse veerboot. Schitterend! De overtocht duurt een klein half uur en is niet heel spectaculair.

Het spektakel begint zodra je de boort afrijdt. Letterlijk! Het rijden op Sicilië is met niets te vergelijken. Ik heb in heel Italië inmiddels een auto bestuurt maar dit heb ik nog nooit meegemaakt. Wegen bestaan niet, Sicilië is één groot circuit dat iedereen gebruikt middels een "race wat je hebt"-principe. Zo ga je het ene moment de strijd aan met een Fiat Seicento gevuld met red-line-minnende bejaarden en het volgende moment met een getapte account manager die al het vermogen in zijn C350 cdi aanspreekt om te proberen om te proberen in recordtijd het hele eiland over te blazen. Het is werkelijk bizar. Maar het valt volledig in het niet bij het rijgedrag zodra je in een stad komt. Er is werkelijk geen auto te zien die schadevrij is en iedereen rijdt alsof het leven een computerspel is. Moet er een vrachtwagen even over de andere weghelft om een smalle straat in te rijden? Dan kun je daar nog best met een gangetje van 70 voorlangs in je Suzuki Ignis die eruit ziet alsof hij van een berg gerold is. Wat ook opvallend te noemen is, zeker gezien de rijstijl van de gemiddelde Siciliaan, is het feit dat de meeste motorrijders de noodzaak van een helm en beschermende kleding volledig ontkennen.

Het rijden op Sicilië is dus best inspannend te noemen. Hoe ga je daar dan mee om? mijn huidige tactiek is om te proberen zo hard mogelijk mee te rijden. Scooter- en motorrijders dien je te negeren, die redden zichzelf maar, spiegels zijn overbodig en het gaspedaal, de claxon en het stuur zijn je beste vrienden. Tot nu heeft dat er toe geleid dat we nog geen onveilige situaties hebben meegemaakt en menig Siciliaan ons voorrang heeft verleend. De up! brult het uit van plezier en drinkt scheutig van de niet al te goedkope brandstof.

Genoeg over het verkeer en auto's. Laat ik de omgeving niet vergeten. Sicilië is zonder enige twijfel de mooiste plek waar ik tot nu toe geweest ben. Nog nooit eerder was ik zo onder de indruk van de omgeving als hier. En dan te bedenken dat we de mooiste stukken nog niet eens gezien hebben. Het kost even wat moeite om hier te komen maar het is de reis dubbel en dwars waard. Gelukkig heb ik al wat mooie routes uitgezocht om binnenkort nog wat meer van het eiland te zien.

Het leven is goed op Sicilië.

Updates volgen!

[Jos Bosch]

Schitterend Tom.

[Tom Westendorp]

Bedankt Jos! We gaan hier nog veel meer avonturen ondernemen.

[GunSpeed]

Even de tijd genomen om je reisverhaal door te lezen! Geweldig geschreven Tom, ik zit hier nog na te genieten met een big smile Het zal wel een heel avontuur zijn om daar in het zuiden zo'n roadtrip te maken. Het doet me terugdenken aan een trip van bijna 1000km door de Pyreneeën, alleen waren de wegen daar nog in redelijke staat...
Genieten jullie er nog van want dit is een once in a lifetime

[Tom Westendorp]

Eerste filmpje!

[pkfreak]

Ik krijg weer de vakantiekriebels.
Moet helaas nog twee weken wachten.
Tot die tijd lekker jouw verslag en filmpjes volgen.

Veel plezier!!!!

[Tom Westendorp]

Ik krijg weer de vakantiekriebels.
Moet helaas nog twee weken wachten.
Tot die tijd lekker jouw verslag en filmpjes volgen.

Veel plezier!!!!

Thanks! Dat plezier gaat zeker lukken. Ik zal proberen morgen weer een filmpje te uploaden. Morgen gaan we naar Palermo. Sterkte met wachten!

[Tom Westendorp]

Tweede filmpje!!!!

[Tom Westendorp]

En zometeen het derde filmpje!

[Tom Westendorp]

Dagtrip naar Palermo.

Palermo. Een stad die mij intrigeert sinds ik voor het eerst the Godfather trilogie heb gekeken en boeken ben gaan lezen over alles wat met de "Cosa-Nostra" heeft te maken. U kunt zich dan ook voorstellen dat ik niet lang kon wachten na aankomst op Sicilië om Palermo te bezoeken.

Volgens het navigatiesysteem was het maar een half uurtje rijden naar de binnenstad van Palermo. Parkeervoorzieningen waren ruim aangegeven en de route leek weinig bijzonders, stukje snelweg, stukje B-weg en dan de binnenstad in. Wat kan er nou helemaal gebeuren?

Waar ik geen rekening mee had gehouden was de totale gekte in Palermo. Daar waar ik nog maar twee dagen eerder verbaasd was over de wijze waarop gereden wordt op het platteland en de kleine steden viel ik bijkans van mijn bestuurdersstoel toen ik doorhad hoe het er in Palermo aan toegaat. De gekte neemt exponentieel toe naarmate je dichter bij het centrum komt. Het begint aan de rand van het centrum. Een eventueel fileprobleem wordt daar, reuzehandig, opgelost door op twee rijbanen met zijn drieën naast elkaar te gaan rijden. Dat maakt dat de doorstroming een stuk sneller gaat maar brengt tevens met zich mee dat je voor je gevoel eigenlijk continu net iets te dicht op de bestuurders voor, naast en achter je rijdt. Gelukkig was ik goed voorbereid door de Lonely Planet en heb ik het advies van de schrijver maar opgevolgd: go with the flow. Dat ging wonderwel goed en toen het even wat rustiger werd dacht ik dat we de ergste gekte gehad hadden.

Niets bleek minder waar. Met het binnenrijden van het centrum worden driebaanswegen bevolkt door espresso-gevulde Italianen die het verkeer, naast een vorm van transport, zien als een levensecht spelletje Tetris waarbij rijdend geprobeerd moet worden om ieder beschikbaar gat op te vullen. In de praktijk rijd je dus gezellig met zijn vijven naast elkaar op een stuk weg dat net breed genoeg is voor drie auto's en een scooter maar liever nog twee auto's en een scooter naast elkaar. Mocht er onverhoopt toch nog ergens een piepkleine opening zijn, zeg maar genoeg voor een driewieler van een kleuter, dan duurt het nooit lang voordat een zich-Rossi-wanende Vespa-bestuurder het gat opvult en daarbij ook direct zijn remmen tot het maximale pusht.

Een heel andere wereld dan Nederland dus. Hoewel het feit dat elke auto minimaal één deuk heeft en menig auto in Nederland zelfs niet door de APK zou komen in verband met kapotte lampen of volledig verwoeste dorpels of andere dragende onderdelen van de carrosserie, wordt er wel eerlijk gestreden. Heb je een plekje als eerste gezien en ga je ervoor dan is het plekje ook voor jou. De claxon is daarbij je beste vriend. Nadat we een aantal keer door een wat onfris uitziend sujet naar een piepklein vakje gewezen waren, op een straat waar middels een bordje of 100 kenbaar werd gemaakt dat parkeren en toch echt niet de bedoeling is, hebben we een parkeergarage gevonden waarin de auto lekker in de schaduw bij kon komen. Inmiddels wees de temperatuurmeter al ruim 38 graden aan. Best warm dus.

Vol goede moed dus maar de stad in gelopen en ons daar verder verbaasd over de waanzin die Palermo is. De stad is in het verleden door vele verschillende groeperingen bezet en dat zie je terug in de bouwstijl. Helaas laat het verkeer niet toe om even een rondje door de stad te rijden dus hoe de haven en de buitenwijken eruit zien moet ik u schuldig blijven. Daarbij was het op een gegeven moment zo heet dat we besloten om maar weer huiswaarts te keren, Palermo is zeker een gave stad maar met bijna 40 graden op de meter is het er niet uit te houden.

De volgende keer dus maar even in het najaar of het voorjaar naar Palermo. Leuk excuus ook voor een road trip.

Een paar foto's:

Palermo Sicily by Tom westendorp, on Flickr

Palermo Sicily by Tom westendorp, on Flickr

Palermo Sicily by Tom westendorp, on Flickr
De eerste dikke auto die ik op Sicily gezien heb. Gezien de heersende verkeersmoraal misschien niet zo vreemd.

Palermo Sicily by Tom westendorp, on Flickr
Handsfree 2.0

Palermo Sicily by Tom westendorp, on Flickr

Palermo Sicily by Tom westendorp, on Flickr

Palermo Sicily by Tom westendorp, on Flickr